Wat is het toch een zaligheid deze job te mogen doen: op de meest onverwachte momenten worden de meest onverwachte platen op je deurmat gedeponeerd en kom je te weten wat voor prachtige muziek er in alle uithoeken van de wereld gemaakt wordt. Muziek, die anders wellicht aan je radar zou ontsnapt zijn en die je dus nooit had gekend, zodat je ook anderen niet kon aansteken met je enthousiasme. Deze is er eentje, die perfect in de omschrijving past en die tot ons komt via het niet te evenaren Xango Music uit Utrecht én het Canadese Pardis Records, een label dat tot doel heeft de wereld te laten kennismaken met aspecten van de Iraanse muziek, die, naar hun gevoel, onderbelicht blijven.

Elders in deze kolommen zullen we het binnenkort hebben over “Your Timelessness” van Parisa Chamsari, maar voor nu is dit heel bijzondere project, dat draait rond twaalf meestal klassiek geschoolde muzikantes en één zanger. Een beetje de wereld op z’n kop, zo zou je kunnen wenken, tenminste als je je overgeeft aan de westerse stereotyperingen binnen dewelke de mannen op de voorgrond staan en de vrouwen hooguit in een dienende rol opgevoerd worden. Wie echter weleens in contact komt met levende Iraniërs, weet intussen al wel even dat het in wezen de vrouwen zijn, die de boel draaiende houden en uiteindelijk bepalen wat er gebeurt en wat niet. Maar ik wijk af….

Dit project wil komaf maken met de onderdrukking van de vrouwelijke stem die, omwille van veelal dubieuze want religieuze redenen, geen kans kreeg om zich te uiten. Het was oprichter Behzad Abdi al opgevallen dat er heel veel vrouwelijk toptalent rondliep en dat vrouwelijke muzikanten een soort overgave en discipline tentoon spreidden, die bij de mannelijke tegenpolen soms even zoek was en zo werd het ensemble, waarvan de naam zoveel betekent als “muzikant zijn”. Het leuke aan de opstelling is dat één man de zangpartijen voor zijn rekening neemt om te illustreren dat de stem van de vrouw meer gehoord mag/moet worden. Prachtig beeld toch?

Hoe het klinkt? Zeventig minuten pracht is dit, gespeeld op instrumenten waarvan we soms de naam kennen (Kamancheh, Oud, Qanoon, Daf…) en soms ook niet (Qeychak, Tar, Rubab). Dat alles gepaard aan heerlijke, heldere composities en vergezeld van heel straffe zang van Mohammad Motamedi, geeft een luisterbelevenis, die je niet gauw zal vergeten en die ik -met mijn beperkte ervaring- alleen maar kan vergelijken met wat “onze” Refugees for Refugees op de planken brengen. Een soort opera -de plaat is trouwens live opgenomen en de bijhorende DVD bevat dezelfde tracks, zij het in een andere volgorde, maar met als voordeel dat je de muzikanten ook aan het werk ziét-, die je onwillekeurig aan de sprookjes uit 1001 nacht doet denken. Indrukwekkend muzikantschap, heerlijke composities en de gelukzalige blikken van de muzikantes, telkens als ze een lied tot een goed einde gebracht hebben….het is allemaal geld waard en dit is zo één van de uitgaven, die je als recensent zonder enig voorbehoud durft aanbevelen aan elkeen van wie je weet dat hij/zij oren aan het hoofd heeft. Bij deze, dus!

(Dani Heyvaert)